Podziel twarz na 3 poziome strefy i sprawdź, która z nich jest najdłuższa (mierzone wzdłuż linii środkowej):
STREFA UMYSŁOWA - od linii włosów** do szczytu brwi
STREFA PRAKTYCZNA - od górnej części brwi do dolnej części nosa
STREFA EMOCJONALNA - od podstawy nosa do dolnej części brody
Najdłuższa strefa jest strefą dominującą u danego człowieka.
STREFA UMYSŁOWA
Ludzie z dominującą strefą umysłową myślą, analizują i rozważają. Podjęcie przez nich decyzji wymaga czasu - muszą przemyśleć i ocenić każdą opcję, uwielbiają też tworzyć listy “za” i “przeciw”. Nie podejmą decyzji, dopóki nie będą przekonani że znaleźli najlepsze rozwiązanie. Zwykle wychodzi to im na dobre, choć istnieje zagrożenie, że ich analiza pójdzie w kierunku nadmiernego rozmyślania, “dzielenia włosa na czworo” i zwlekania z podjęciem decyzji.
STREFA PRAKTYCZNA
Osoby z dominującą strefą praktyczną mają dużo zdrowego rozsądku. Robią tylko rzeczy, które “mają sens”. Decyzje podejmują na podstawie tego, na ile dane rozwiązanie jest optymalne pod względem zużycia zasobów (czasu, pieniędzy i energii) w stosunku do efektu. Nie znoszą marnowania czegokolwiek, pustych przebiegów, nieoptymalnych tras przejazdu czy nierozsądnych zakupów. Mogą być trudnymi współlokatorami, gdyż będą mieć pretensje o marnowanie wody, światła i inne przejawy działań, które kłócą się z ich praktycznym podejściem do życia.
STREFA EMOCJONALNA
Osoby z dominującą strefą emocjonalną w wyborze kierują się instynktem lub emocjami. Zwykle robią coś, bo “chcą” i rzadko potrafią uzasadnić swoje działania. Ufają swojej intuicji i instynktowi - po prostu “czują”, co mają zrobić. Decyzje podejmują i działają szybko (zanim jeszcze pomyślą), a ich uczucia i emocje są ważniejsze przy podejmowaniu decyzji niż praktyczność rozwiązania czy rozsądek. Zwykle nie żałują swoich decyzji, choć czasem działanie pod wpływem emocjonalnego impulsu może doprowadzić ich do braku ostrożności i przykrych konsekwencji, których nie przewidzieli.
Kiedy jedna ze stref dominuje, podejmowanie decyzji zwykle przebiega wg danego schematu i nie wywołuje konfliktów wewnętrznych. A co się dzieje, kiedy dwie strefy mają zbliżoną wielkość?
Kiedy STREFA UMYSŁOWA i PRAKTYCZNA są prawie równe, to podejmowanie decyzji raczej nie będzie wywoływać sprzeczności. Człowiek dokładnie przemyśli plany, a potem zapewni ich praktyczność i wykonalność, a cała decyzja ułoży mu się w spójną całość zgodną z jego osobowością.
Trudniej będą miały osoby, u których równe są STREFY UMYSŁOWA i EMOCJONALNA. To, co czują i czego chcą, często jest sprzeczne z tym, co myślą. Mogą więc stracić okazję na zrobienie czegoś dla siebie ważnego z powodu zbyt długich rozważań i niezdecydowania. Albo w drugą stronę - robią coś pod wpływem emocji, a potem usprawiedliwiają i racjonalizują swoje działania, by przekonać siebie, że decyzja była właściwa.
Ludzie, których STREFA PRAKTYCZNA jest równa STREFIE EMOCJONALNEJ, zawsze mają dylemat. Kiedy zachowują się praktycznie i rozsądnie, to są tym znudzeni, kiedy zaś działają pod wpływem emocji, potem tego żałują i krytykują się za bezsensowne zachowania. Ci ludzie szukają szans na pogodzenie obu stron ich osobowości - kiedy zrobią coś pod wpływem impulsu, potem nadrabiają działaniem, które uspokoi ich praktyczną stronę. Albo odwrotnie - próbują dołączyć do rozwiązań praktycznych coś, co zaspokoi ich emocjonalną potrzebę, starając się być jednocześnie “rozważnym i romantycznym”.
Co ciekawe - ludzka twarz wydłuża się wraz z wiekiem, więc - jeśli przy podejmowaniu decyzji męczą Cię wewnętrzne dylematy - jest szansa na zmianę:)
*Na podstawie: Lillian Bridges “FACE READING IN CHINESE MEDICINE”
**U osób łysiejących linia włosów jest w miejscu, w którym po uniesieniu brwi czoło przestaje się marszczyć.